BAKKALINA BAK KARDEŞİM!..

Mustafa ERANIL

E-Posta : m.eranil@hotmail.com

Bir kaç hafta öncesiydi.

Yarımca'da ki bir mahallede  bakkal işleten bir dostumun yanına uğradım.

10-15  dakika kelam ettik.

Bu süre içinde, dikkatimi bir şey çekmişti.

Gelen bazı kişiler, '...amca bizim evin anahtarını verebilir misin?' diyorlar, anahtarı alıp gidiyorlardı.

Kendi kendime 'hayret' dedim; 'Market, anahtar satışı mı yapıyor' diye düşündüm.

Değerli dostuma sordum;

'Nedir bu anahtar meselesi, gelen anahtar istiyor, giden anahtar istiyor..?' diye.

Bir bölüm gösterdi, bölümde en az 10 tane anahtar  daha vardı.

'Bu anahtarlar neyin nesi?' dedim.

Gülümsedi... Ve anlattı:

'Mahalle sakinlerimiz, bir yere giderken anahtarlarını bize bırakıyorlar. Ailenin diğer ferdi gelip bizden alıyorlar..." diye başladı anlatmaya.

Çok duygulandım işin açıkçası.

Güven duygusunun var olmasına.

Mahalle bakkalına güvenin var olmasına...

İşte mahalle bakkalı böyle bir şey;

Mahallemizin bekçisi,

Anahtarlarımızı teslim edeceğimiz güvenilir kişi,

Paramız olmadığı zaman, vereseye alacağımız insan,

Kimi zamanda borç aldığımı kişi,

Aldığımız ürünlerin bedelini ödeme gününden çok sonra ödememize rağmen 'susan' kişi,

Cenazemize katılan, hastamızı ambulansa bindirmek için koşan kişi,

Düğünümüzde halay çeken, gelen misafirlere yol gösteren kişi,

Ve bakkal vazifesiyle uğraşan kişi, kısacası ailemizden birisi.

Ancak gelin görün ki, bu gün bu 'özel' ve 'güzel' müessese yok olmaktadır.

Bir çok mahalle bakkalı kapısına kilit vurmuştur.

Bir çok mahalle bakkalı ise ayakta durmanın mücadelesini vermektedir.

Sebebi, sömürücü düzenin getirmiş olduğu gerçekler.

Yani, her bir köşeye kurulan alış-veriş merkezleri.

Maalesef bu gün bu tür  alış veriş merkezlerinin yaygınlaşmasına vesile olan genel ve yerel iktidarlarımız var; iktidardan ziyade, bu haksızlığa ve yanlışlığa zemin oluşturacak anayasal boşluk var.

Bu durum ise, hakiki yerli esnaflarımızın her geçen gün zor durumda kalmasına neden oluyor.

Düşünebiliyor musun?

Bu tür alış veriş merkezlerinde ne yok ki?

Gıda ürünlerini geçtik; ayakkabı, elbise, kasap reyonu, masa, sandalye, koltuk, kitap, kırtasiye...

Aklınıza ne gelirse.

Bu son derece tehlikeli ve son derece yanlış bir sistemdir.

İçinde yaşadığımız Körfez'e bakıyorum.

Körfez'de tam 91 tane bahsettiğim türden alış-veriş merkezi var.

Mahalle başına 15 tane bu tür alış-veriş merkezi düşüyor.

İnsanlarımız, mecburiyetten buralara yöneliyor.

Çünkü, ekonomik açıdan daha uygun satış yapıyorlar.

Bu sisteme, dur denilmesi lazım.

En azından yerel yönetimler, her köşe başına açılan bu alış veriş merkezlerine izin vermemelidirler.

Belki bir mahallede bir tane olabilir.

Ama, bir mahallede 15 tane alış-veriş merkezinin olması ise Körfez'i yönetenlerin büyük bir eksiğidir.

Bu son derece yanlış sistemin giderilmesi adına,  bir takım girişimler olmalıdır.

Diyeceksiniz ki, 'serbest piyasa, engellenemez'

Böyle düşünen insanlara, yöneticilere gülmek gerekir gülmek!..

Bal gibi engellenir, yeter ki 'ben bakkalımı düşünüyorum' düşüncesi oluşabilsin.

Yeter ki, yöneticilerimiz sermayeden yana taraf olmasın.

İnanın çözülür.

Hiç kimse unutmamalıdır ki, evimizin anahtarını teslim ettiğimiz, cenazemizde yer alan, düğünümüzde halay çeken bakkal amcayı yaşatmanın yolu, genel ve yerel yönetimlerin koordineli bir şekilde hareket ederek, bu alış veriş merkezlerini en azından şehir dışına çıkarılması için yeni düzenlemeler yapmalıdır; aynı zamanda mesleki kuruluşlarda gerekli hassasiyeti göstererek, mahallesindeki bakkalı korumalıdır. Bireysel tepkilerden ziyade, toplumsal tepki olmalı, ahilik geleneğinin en önemli ayağı olan bakkallarımız yaşatılmalıdır.

Çünkü bakkal; rezidanslarda hayatını idame ettiren, her sektörde boy gösteren, her gün bir araç değiştiren sermaye babalarının değil, senin-benim içimden çıkmış, kazandığını yine yaşadığı mahalleye aktaran, düğünde-ölümde senin yanında olan insanların işlettiği yerlerdir.

Yanılıyor muyum?

Ne dersiniz?